Ovo je četvrti Huseinovićev dokumentarac snimljen u produkciji „Haber“ i on je neispričana priča o historijskim datumima od 02. i 03.maja 1992.godine, kada se odigrala jedna od ključnih bitaka za odbranu Bosne i Hercegovine. U filmu svjedoče Stjepan Kljujić, Ejup Ganić, Jovan Divjak, Zaim Backović Zagi, Zoran Čegar, Ismet Dahić, Dževad Topić Topa, Jusuf Pušina, Emir Zlatar, Hasan Dolovac...

- Tog 02.MAJA 1992. godine elitne jedinice Jugoslovenske armije po naredbi generala Milutina Kukanjca i Vojislava Đurđevca izvršile su opšti napad na grad Sarajevo, bitka se vodila na 150 metara od zgrade Predsjedništva BiH, bio je to dan kad je trebalo završiti priču sa Bosnom i Hercegovinom. Kad je propao plan zauzimanja Predsjedništva BiH i Republičkog MUP-a, agresorski vojnici su na aerodromu Butmir oteli predsjednika Aliju Izetbegovića. Sarajevo su napale najelitnije jedinice koje je u to doba imala Vojska Jugoslavije. Tim elitnim jedinicama su komandovali pukovnik Milan Šuput kojeg su zarobili bosanski teritorijalci i specijalci MUP-a BiH i major Marko Labudović Labud koji je prvobitno ranjen na Skenderiji kod onih famoznih tramvaja što gore, nedaleko od Predsjedništva BiH. Radnici Doma Mladih Skenderija su ga izvukli ranjenog a onda je pala agresorska granata na plato Skenderije koja je usmrtila i njihovog komandanta Labudovića i dvojicu radnika Skenderije koji su ga spašavali Marka Starčevića i Enesa Alispahića. Nevjerovatno je da je faktički na 150 metara, tu elitnu jedinicu kojom je komandovao Labudović zaustavio sarajevski heroj Nusret Šišić Dedo jednom protivoklopnom napravom od vodovodne cijevi. Sve te napadače od 02.maja 1992. Godine, srbijansko tužilaštvo je smjestilo u tzv. „slučaj Dobrovoljačka“ zbog čega se vrši progon heroja odbrane BiH. Tek kad pogledaju film, ljudi će shvatiti koliko je moćna ta srbijanska artiljerija laži koja nas svakodnevno granatira lažima o navodnim zločinima nad „nedužnim agresorskim specijalacima“.